Vita ekki,að lægsti lífeyrir er undir 200 þúsund á mánuði!

 

Mér finnst ótrúlegt hvað almennt er lítið vitað um bág kjör þeirra, sem verst eru staddir meðal aldraðra og öryrkja.Jafnvel  finnast alþingismenn, sem vita ekki, að hópur aldraðra og öryrkja býr við skort.

 Einhverju sinni  hafði ég skrifað grein um kjaramál aldraðra og öryrkja og nefndi tölur um lægsta lífeyrinn.Ég sagði, að þeir sem ekki hefðu greiðslur úr lífeyrissjóði eða af atvinnutekjum væru með 185 þúsund krónur á mánuði eftir skatt, ef þeir væru í sambúð eða hjónabandi. Og einhleypir hefðu 207 þúsund eftir skatt.Blaðamanninum,sem tók við greininni frá mér, þóttu þessar tölur svo ótrúlegar,að hann sendi mér tölvupóst og spurði hvort tölurnar voru réttar, hélt að þetta væri prentvilla eða pennaglöp. En tölurnar voru réttar og eru réttar. En þær  eru ótrúlegar. En ennþá ótrúlegra er þó það, að fyrir alþingi skuli liggja lagafrumvarp um að þessar lágu upphæðir  verði  lögfestar óbreyttar.Og sumir þingmenn telja, að frumvarpið bæti kjör allra og þar á meðal þeirra, sem hafa lægsta lífeyrinn!

Þeir, sem hafa 500-600 þúsund á mánuði  í laun og jafnvel 7-800 þúsund á mánuði eiga erfitt með að skilja,að einhver hafi í kringum 200 þúsund og eigi að lifa af því; eigi þar af að greiða öll útgjöld sín, þar á meðal húsaleigu eða afborgun og vexti af íbúðarlánum, rafmagn og hita,matvæli,fatnað, rekstur bíls eða annan samgöngukostnað, afnotagjöld af síma, sjónvarpi og tölvu, afþreyingu, gjafir til barnabarna, lyf og lækniskostnað. Það er engin leið að láta þessa  hungurlús,sem ríkisstjórnin skammtar til aldraðra og öryrkja duga fyrir öllum þessum útgjöldum (þá sem eru á lægsta lífeyrinum).Enda hefur Félag eldri borgara í Reykjavík  margoft upplýst, að vissir eldri borgarar hringi til félagsins í lok  mánaðar og segi frá því, að þeir eigi ekki fyrir lyfjum, læknishjálp eða jafnvel mat. Þetta er í velferðarþjóðfélaginu,Íslandi, þar sem ráðherrar guma af því nær daglega, að ástandið í þjóðfélaginu sé mjög gott!

Alþingi heldur ekki þingfundi næstu daga, ekki fyrr en á mánudag. Það verða nefndafundir.Það styttist því enn sá tími sem ráðherrar og stjórnarliðar hafa til þess að efna stóru kosningaloforðin, sem þeir gáfu öldruðum og öryrkjum 2013.Það eru aðeins 7 þingfundardagar eftir. En ef vilji er fyrir hendi dugar það.Stjórnarliðar ættu að taka  rögg á sig og efna loforðin á þessum 7 dögum og ganga til kosninga með hreint borð.Ef þeir gera það ekki er hinn kosturinn þessi: Að hætta við framboð og draga sig i hlé vegna þess að þeir hafa svikið kjósendur.Þeirra er valið.

 

Björgvin Guðmundsson

 

Athugasemdir

[Ingijartur G. Þórjónsson (IP-tala skráð) 15.9.2016 kl. 22:19]

Sammála þér í þessum skrifum. En því miður þá er það eins og að skvetta vatni á gæs að tal við stjórnmálamenn þessarar þjóðar,það hripar allt af þeim. Þeir hafa litla eða enga hugsjón.

 

Í öllum stéttum þjóðfélagsins er fjárhagur einstaklinga afar misjafn. Þannig er það líka hjá svokölluðum eldriborgurum eða eftirlaunaþegum. En hvað skildi nú valda því að svo illa gengur að bæta kjör eldriborgara og kjörin svo ömurleg sem raun ber vitni. Gæti það verið að því að þeir sem raðast í stjórnir og nefndir séu þeir efnameiri og hafi því minni áhuga á að berjast fyrir fjárhagslegum kjörum en hugsi meir um kúluspilahallir eða hvað þetta nú heitir allt saman. Og gæti það einnig verið að þeir sem fara með þennan málaflokk þurfi ekki að kvíða ellinni miðað við að þeim lánist að verða gamlir, því þeir hafa þegar tryggt sér góðan lífeyrir. Ekki veit ég, en eitthvað er að. Sem betur fer eru til eftirlaunahópar sem hafa góðan lífeyri og í sumum tilfellum meira en þeir geta torgað. En hvað með hina sem varla eiga fyrir lyfjum og öðrum nauðsynjum eins og oft er fjallað um í fjölmiðlum. Það þarf að jafna kjör eftirlaunaþega. Misskiptingin þar er orðin óþolandi eins og raunar í öllu þjóðfélaginu. Velferðarráðuneytið gefur út viðmiðunartölur sem þarf til lámarks framfærslu, en eftir því er ekki farið.

Reiði ruglar rökhugsun. En sá sem beittur hefur verið miklu ranglæti þekkir það að reiðin er ósjálfráð  og er oft  fyrstu viðbrögð. þetta þekkir þjóðin.  Ég spyr:  Þegar einstaklingur eða heilu þjóðfélagshópar eru niðurlægðir þá verða viðbrögðin mjög neikvæð gagnkvæmt viðkomandi stjórnvöldum.

Þeir sem hættir eru störfum vegna aldur sjúkdóma eð hvað það sem er gerir viðkomandi óvinnufæran eiga ekki að þurfa að standa í kjarabaráttu. Það á að vera metnaður frjálsar og velmegandi þjóðar að tryggja þeim sem af elju og samviskusemi hafa lagt sitt að mörkum til uppbyggingu þjóðfélags sem rifið hefur sig upp á stuttum tíma úr moldarkofunum  í það að vera eitt besta í heimi.

Það er ekki best í heimi ef eftirlaunaþegum er ekki tryggð lámarks framfærsla.

 

[IGÞ, 15.9.2016 kl. 23:16]

Sammála þér í þessum skrifum. En því miður þá er það eins og að skvetta vatni á gæs að tal við stjórnmálamenn þessarar þjóðar,það hripar allt af þeim. Þeir hafa litla eða enga hugsjón.

 

Í öllum stéttum þjóðfélagsins er fjárhagur einstaklinga afar misjafn. Þannig er það líka hjá svokölluðum eldriborgurum eða eftirlaunaþegum. En hvað skildi nú valda því að svo illa gengur að bæta kjör eldriborgara og kjörin svo ömurleg sem raun ber vitni. Gæti það verið að því að þeir sem raðast í stjórnir og nefndir séu þeir efnameiri og hafi því minni áhuga á að berjast fyrir fjárhagslegum kjörum en hugsi meir um kúluspilahallir eða hvað þetta nú heitir allt saman. Og gæti það einnig verið að þeir sem fara með þennan málaflokk þurfi ekki að kvíða ellinni miðað við að þeim lánist að verða gamlir, því þeir hafa þegar tryggt sér góðan lífeyrir. Ekki veit ég, en eitthvað er að. Sem betur fer eru til eftirlaunahópar sem hafa góðan lífeyri og í sumum tilfellum meira en þeir geta torgað. En hvað með hina sem varla eiga fyrir lyfjum og öðrum nauðsynjum eins og oft er fjallað um í fjölmiðlum. Það þarf að jafna kjör eftirlaunaþega. Misskiptingin þar er orðin óþolandi eins og raunar í öllu þjóðfélaginu. Velferðarráðuneytið gefur út viðmiðunartölur sem þarf til lámarks framfærslu, en eftir því er ekki farið.

Reiði ruglar rökhugsun. En sá sem beittur hefur verið miklu ranglæti þekkir það að reiðin er ósjálfráð  og er oft  fyrstu viðbrögð. þetta þekkir þjóðin.  Ég spyr:  Þegar einstaklingur eða heilu þjóðfélagshópar eru niðurlægðir þá verða viðbrögðin mjög neikvæð gagnkvæmt viðkomandi stjórnvöldum.

Þeir sem hættir eru störfum vegna aldur sjúkdóma eð hvað það sem er gerir viðkomandi óvinnufæran eiga ekki að þurfa að standa í kjarabaráttu. Það á að vera metnaður frjálsar og velmegandi þjóðar að tryggja þeim sem af elju og samviskusemi hafa lagt sitt að mörkum til uppbyggingu þjóðfélags sem rifið hefur sig upp á stuttum tíma úr moldarkofunum  í það að vera eitt besta í heimi.

Það er ekki best í heimi ef eftirlaunaþegum er ekki tryggð lámarks framfærsla.